Salla E Lutjeve Me një zbatim të ndjeshëm në sit, ndërtesa bëhet një vazhdim i detit përmes një platforme të ngritur që shërben si Salla e Lutjeve që zgjerohet drejt pafundësisë. Formacionet e lëngut i referohen lëvizjes së detit në përpjekje për të lidhur Xhaminë me rrethinat. Ndërtesa qëndron duke pasqyruar natyrën e funksionit të saj dhe manifeston fizikisht filozofinë e arkitekturës së Lindjes së Mesme në një mënyrë bashkëkohore. Pjesa e jashtme që rezulton krijon një shtesë ikonike në horizontin e horizontit dhe një rikonstruksion të tipologjisë të realizuar në një gjuhë moderne të projektimit.